Wskaźnik intensywności zabudowy to miara określająca stosunek powierzchni zabudowanej do powierzchni działki lub obszaru, na którym znajduje się nieruchomość. Jest to jedno z kluczowych narzędzi analizy urbanistycznej, mające na celu kontrolę zagęszczenia zabudowy oraz zapewnienie równowagi między przestrzenią zabudowaną a przestrzenią zieloną. Wskaźnik ten może być wyrażany w różnych formach, takich jak procentowy udział powierzchni zabudowanej w stosunku do całkowitej powierzchni działki lub wskaźnik zagęszczenia zabudowy, który określa liczbę budynków w stosunku do powierzchni terenu. W praktyce wskaźnik intensywności zabudowy jest wykorzystywany przez planistów przestrzennych, architektów, deweloperów oraz organy administracji publicznej do ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Odpowiednio dobrany wskaźnik pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni, zapewniając równocześnie odpowiednią jakość życia dla mieszkańców oraz zachowanie estetyki otoczenia.
Wskaźnik intensywności zabudowy to miara określająca stosunek powierzchni zabudowanej do powierzchni działki lub obszaru, mająca na celu kontrolę zagęszczenia zabudowy.
Wskaźnik ten można obliczyć, dzieląc powierzchnię zabudowaną przez powierzchnię całkowitą działki lub obszaru i mnożąc wynik przez 100%.
Celem stosowania tego wskaźnika jest kontrola zagęszczenia zabudowy oraz zapewnienie równowagi między przestrzenią zabudowaną a przestrzenią zieloną.
Wskaźnik intensywności jest wykorzystywany przez planistów przestrzennych, architektów, deweloperów oraz organy administracji publicznej do ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Odpowiednio dobrany wskaźnik intensywności pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni, zachowanie estetyki otoczenia oraz zapewnienie odpowiedniej jakości życia dla mieszkańców.
Zapisz się!
JAKIE MIESZKANIA SPRZEDAJĄ SIĘ NAJLEPIEJ W 2024 ROKU?